W ostatnich dziesięcioleciach mieszkańców Chrzanowa i Trzebini łączyła z Sosnowcem m.in. szkoła. Tamtejsze technikum elektroniczne cieszyło się zasłużoną renomą i przyciągało uzdolnioną technicznie młodzież. Wcześniej chrzanowski Fablok kooperował z sosnowiecką firmą Fitzner i Gamper dostarczającą kotły parowe do lokomotyw. Obecnie ziemię chrzanowską z Sosnowcem łączy niewiele, świadczy o tym choćby brak przyzwoitej komunikacji.

W czasach zaborów przyłączony do Rosji Sosnowiec sąsiadował przez Przemszę z powiatem chrzanowskim należącym do Austro-Węgier. Szczakową z Maczkami łączył most kolejowy a przemytnicy po obu stronach granicy mieli swoje sposoby pokonywania granicznej rzeki.

Kiedy w 1902 roku Sosnowiec otrzymał prawa miejskie, był wsią liczącą ponad 60 tysięcy mieszkańców. Miejscowość zyskała szansę szybkiego rozwoju, gdy doprowadzono do niej tory Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej i Kolei Iwanogrodzko-Dąbrowskiej. Stacja Sosnowiec Główny jest nadal bardzo ważna i zatrzymują się na niej pociągi InterCity.

W 1953 roku ziemia chrzanowska straciła na rzecz Sosnowca część swojego terytorium. Odłączona została miejscowość Jęzor, która obecnie jest dzielnicą Sosnowca.

Współczesny Sosnowiec to jedno z największych miast w Polsce. Mówi się o nim często, wspominając byłego I sekretarza Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Edwarda Gierka urodzonego w Porąbce, będącej obecnie dzielnicą Sosnowca. W tym mieście powstało stowarzyszenie jego imienia. Jest on także patronem jednego z sosnowieckich rond. Nie doczekał się jeszcze pomnika, ale ma go inna znana postać wywodząca się z tego miasta – Jan Kiepura. Starszy o jedenaście lat od Gierka, nie uległ silnym w Zagłębiu komunistycznym wpływom, został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej a nawet walczył w I powstaniu śląskim. Znany na całym świecie tenor ma swój pomnik w pobliżu dworca kolejowego. Po przeciwnej stronie torów jest warta uwagi cerkiew. Przygotowania do jej budowy trwały od 1887 roku. Pieniądze ofiarowali miejscowi przemysłowcy, którzy - choć sami byli wyznania mojżeszowego albo ewangelikami - wsparli finansowo budowę, aby zapewnić sobie przychylność carskich władz. Patronkami nowej cerkwi zostały: Wiera, Nadieżda i Liubow. Budowa została zakończona w 1889 roku i wtedy też poświęcono świątynię.

Obecnie w odbywających się w niedzielne poranki nabożeństwach uczestniczy od kilkudziesięciu do nawet dwustu wyznawców prawosławia z Sosnowca i okolicznych miejscowości.
Najważniejszą świątynią katolicką jest bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Zbudowano ją pod koniec XIX wieku, gdy Sosnowiec był jeszcze wsią, a dzisiaj miasto jest siedzibą diecezji (od 1992 roku).
(l)

Przełom nr 28 (1099) 17.7.2013