Pani Wanda urodziła się w czasie II wojny światowej w 1940 r. Pamięta jeszcze wczesne, powojenne lata.

Kiedy skończyła szkołę podstawową, zdecydowała, że będzie pielęgniarką. Zaczęła jednak pracę w wodociągach i na jakiś czas jej plany zostały wstrzymane. Długo jednak nie wytrzymała za biurkiem, pracując w administracji, księgowości i kadrach. Poszła na studia pielęgniarskie do Krakowa. To z tym zawodem chciała związać życie. Pracowała w kilku okolicznych ośrodkach zdrowia oraz w szpitalu.

- A mój tata miał nadzieję, że będę oficerem marynarki wojennej - żartuje pani Wanda.

Najwięcej satysfakcji do dziś daje jej jednak praca społeczna. W latach 60. angażowała się w organizowanie sieci elektrycznej na os. Salwator czy układanie sieci wodociągowej. Napisała nawet do „Gazety Wyborczej" z prośbą o interwencję w sprawie braku sieci gazowej na osiedlu. Wkrótce udało się także i to. Stawianie oświetlenia ulicznego, podłączenia do sieci telefonicznej - wszystkie te sprawy dobrze znała i pilnowała.

Przez pięć kadencji pracowała w Radzie Osiedla Salwator. Na wniosek byłego przewodniczącego rady osiedla Janusza Śmiałka, pani Wanda otrzymała od burmistrza Adama Adamczyka oraz przewodniczącego rady miasta Trzebini specjalne wyróżnienie za działalność. Dostała także wiele dyplomów i słów uznania. Dziś, choć nie czuje się już najlepiej, nadal sercem jest z mieszkańcami.

- Praca z ludźmi i dla ludzi to moje życiowe motto - podkreśla pani Wanda.

Zawsze miała także pasje. Oprócz czytania książek fascynuje ją również ziołolecznictwo i gotowanie. Mimo swoich 84 lat, bardzo lubi się im poświęcać.

KANDYDATKA DO WYRÓŻNIENIA W KATEGORII CZŁOWIEK INSTYTUCJA