Pył i hałas to codzienność mieszkańców ul. Dąbrowskiego w Libiążu. Pobliska hałda to ich zmora.

- Schną drzewka owocowe, ze studni od dawna nikt nie czerpie wody. Żur – nie woda! Dzieci chorują od pyłów. Kopalnia, do której należy usypisko, powinna zafundować naszym dzieciom badania lekarskie i wczasy zdrowotne – mówi Stanisław Kaczorowski mieszkający w pobliżu hałdy.

Razem z sąsiadami przyszedł na spotkanie z przedstawicielami libiąskiego urzędu i kopalni Janina, właściciela hałdy.

- Ani kopalnia, ani gmina nie ma pieniędzy na finansowanie badań. Możecie jednak zrobić je sami. Jeśli udowodnicie, że z winy hałdy macie uszczerbek na zdrowiu, możecie domagać się odszkodowania w drodze cywilnoprawnej – radzi Urszula Miziołek, kierownik wydziału ds. ochrony środowiska w Urzędzie Miejskim w Libiążu.

Huk i pył
- Gdy wiatr zawieje z zachodu, to cały syf z hałdy wpada nam do płuc. Bez maski lepiej z domu nie wychodzić. Zbadajcie, jakie mamy tu powietrze! – wtrąca Waldemar Zemirek z ul. Dąbrowskiego.

- Mieszkam kilka ulic dalej, ale huk rozładowujących się samochodów budzi mnie w nocy – mówi radny Andrzej Olszowski.
Od wielu lat interweniuje w sprawie rekultywacji hałdy.
- Początkiem lat 90., gdy tylko zostałem radnym, wierciłem dziurę w brzuchu burmistrzowi. W końcu jest gospodarzem gminy, w której znajduje się hałda. Rzeczywiście udało się ją zrekultywować. Było boisko do siatkówki, ławeczki z miejscem na grilla. Super! Wszystko jednak poszło na marne, bo nikt o to nie dbał. Dziś, zamiast miejsca rekreacji, mamy wysokie trawy i górę pyłów. Czy już na zawsze przyjdzie nam żyć w cieniu hałdy? – pokazuje plik wniosków, jakie złożył do urzędu w tej sprawie.

Planu jak nie było, tak nie ma
- Wystarczy jedna iskra, by trawy poszły z dymem. Niedawno o mało nie spłonął dom sąsiada – łapie się za głowę Waldemar Zemirek.

- Trzeba udrożnić rowy, skosić i odmulić. Nikt tego nie robił od lat, a przecież to obowiązek właściciela terenu – Zygmunt Latko prowadzi przez własny ogród do hałdy.

To on zorganizował spotkanie mieszkańców z przedstawicielami gminy i kopalni Janina.

- Kopalnia obiecała, że do końca stycznia sporządzi plan rekultywacji. Termin dawno minął, a planu jak nie było, tak nie ma! Dlaczego? – dopytuje.

- Kopalnia ma problemy z osadnikiem. Odwleczone zostały w czasie plany rekultywacji. Chcemy podzielić osadnik na dwie komory. Zaraz potem zajmiemy się planem. Powstanie najpóźniej do końca września – zapewnia Jacek Kubieniec, przedstawiciel kopalni.

- Trudno powiedzieć kiedy zrealizujemy plan. Wszystko zależy od „góry” – dopowiada Marek Gryń, drugi przedstawiciel kopalni.
Magda Balicka


Dla „Przełomu”
Urszula Miziołek, kierownik wydziału ochrony środowiska w Urzędzie Miejskim w Libiążu:
- Spiszemy wszystkie postulaty mieszkańców i postaramy się coś zaradzić. Rzeczywiście, to właściciel ma obowiązek dbać o swój teren i utrzymywać go w porządku. Najpierw musimy jednak ustalić, czy na hałdzie są tereny gminne, czy wszystko jest własnością kopalni. Na pewno będziemy negocjować z właścicielem, by szybko sporządził plan rekultywacji terenu i wprowadzić go w życie.

Postulaty mieszańców ul. Dąbrowskiego w Libiążu i okolic: