Z przebywającym na emigracji w Anglii Krzysztofem Kuśnierzem rozmawia Magdalena Święszek

Dlaczego pojechałeś?
- Z ciekawości, z chęci zarobienia pieniędzy, których w Polsce nigdy bym nie miał.

Trudno było na początku?
- Jeszcze przed wyjazdem załatwiłem wszystko: mieszkanie i pracę, więc pierwsze dni na obczyźnie nie były złe. Ale nie każdy, kto tutaj przyjeżdża, jest tak przygotowany do pobytu, jak ja.

Mieszkasz sam?
- Mieszkanie samemu jest dość trudne, bo zarobki, mimo że wyższe niż w Polsce, nie wystarczają by utrzymać się samemu i odłożyć coś na powrót do kraju.

Masz zamiar wrócić?
- Na razie nie myślę o tym, chociaż chciałbym. Tęsknię za rodziną, przyjaciółmi i znajomymi.

Pewnie znałeś język.
- Angielskiego uczyłem się wiele lat: podstawówka, szkoła średnia, studia. Ale tak naprawdę dopiero na miejscu zrozumiałem, że operowanie nim w praktyce to zupełnie co innego. Po przyjeździe zapisałem się do szkoły językowej, ale gdy zająłem się pracą, zrezygnowałem z kursu. Dziewczyny, z którymi mieszkam, mówią, że najlepiej nauczyć się w bezpośrednich kontaktach. Niewątpliwie dobra znajomość języka otwiera wiele możliwości, zwłaszcza na znalezienie lepszej pracy.

Co robisz w wolnym czasie?
Często wychodzimy na dyskoteki, albo organizujemy sobie domowe party. Tam też trochę pieniędzy wydajemy, ale w końcu nie można cały czas oszczędzać.

Pewnie nie żałujesz decyzji o wyjeździe.
- Nie, w żadnym razie. Dziewczyny twierdzą, że żałują tylko tego, że nie wyjechały wcześniej. Ja też tak uważam.

Co podoba ci się najbardziej w Anglii?
- Styl życia i mentalność Anglików. Są bardzo otwarci, pomagają zawsze, kiedy tylko wymaga tego sytuacja. Są inni. Poza tym, w tym kraju można szybko i w stosunkowo młodym wieku uniezależnić się od rodziców, stanąć na własnych nogach. Jest naprawdę wiele możliwości.