Jeśli przyjechała okręgówka z Tychów, to musi być ostro! – skomentował emerytowany ratownik górniczy akcję w ZG Janina w Libiążu.
- Zagrożenie jest duże, a sytuacja bardzo poważna. Na razie jesteśmy spięci. Nastąpiło bardzo duże stężenie tlenku węgla – mówili zdawkowo czwartkowym przedpołudniem ratownicy.
10 listopada, w godzinach popołudniowych, w likwidowanej ścianie 416 w pokładzie 118, na poziomie 350 metrów doszło do samozagrzania węgla. Spowodowało to wydzielanie tlenku węgla. Jak dowiedzieliśmy się nieoficjalnie, ściana była częściowo eksploatowana, ale ostatnio przygotowywano ją do całkowitej likwidacji ze względu na złe warunki geologiczne.
Załogę pracującą w tym rejonie wycofano poza strefę zagrożenia. W początkowej fazie ogień gasiły zastępy ratownicze ZGE Janina, a gdy pożar rozprzestrzenił się, wezwano zastępy z Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego w Bytomiu, Okręgowej Stacji Ratownictwa Górniczego w Jaworznie i Tychach. Na jednej zmianie (8-10 godzin) pracowało sześć zastępów ratowników. W rejonie pożaru należało postawić tamy izolacyjne, a następnie wtłoczyć ciekły azot w obszar zagrożenia. Azot wypiera bowiem tlen i samoczynnie gasi ogień.
Akcję nadzorował Wyższy i Okręgowy Urząd Górniczy. Na ten czas wycofano urlopy zakładowym laborantom, by wszyscy prowadzili badania. Do analizy przyczyn pożaru zaangażowano wielu ekspertów.
- Winowajcy zawsze się znajdą, ale to zbada urząd górniczy, po zakończeniu akcji – przypuszczają pracownicy Janiny.
Zdaniem Andrzeja Frasia, głównego inżyniera ZGE Janina w Libiążu, nikt nie zawinił, a żadne niedopatrzenie nie wchodzi w grę. Jak dodaje, ani w ubiegłym, ani w tym roku nie dochodziło do podobnych zdarzeń.