Duchowny urodził się 16 września 1904 roku we wsi Tenczyn, parafia Lubień k. Myślenic w religijnej rodzinie chłopskiej. Uczęszczał do szkoły elementarnej w rodzinnej miejscowości, a następnie do gimnazjum w Myślenicach. W 1926 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. 1 lutego 1931 roku przyjął święcenia kapłańskie.

Jego pierwszą placówką duszpasterską była parafia Płoki, gdzie był wikariuszem. Następnie pracował jako wikariusz w parafii Rajcza na Żywiecczyźnie. W 1937 roku wrócił do Płok jako proboszcz tej parafii. Pracował gorliwie i zapałem duszpasterskim. Lubił pracę z młodzieżą.

Kiedy po zakończeniu II wojny światowej komuniści przejęli władze w Polsce, programowo, podobnie jak hitlerowcy, dążyli do likwidacji duchowieństwa katolickiego.

Ks. Michał Rapacz był jednym z wielu polskich kapłanów, którzy stracili życie z rąk polskich komunistów.

12 maja 1946 roku, mieszkańcy Płok i okolic zgromadzeni w świątyni na poranną mszę św. oczekiwali na swojego proboszcza. Dowiedzieli się, że w lesie plebańskim znaleziono ciało zamordowanego księdza Michała. Pobiegli tam.

Jeden ze świadków tak relacjonował to wydarzenie: "Ludzie płakali na miejscu zbrodni. Usłyszałem tylko takie słowa: ksiądz umarł za wiarę. Maczali chusteczki we krwi ks. Rapacza mówiąc, że to krew święta - świętego".

W przygotowaniu końcowego dokumentu, Positionis super martyrio, uczestniczył ks. Jan Nowak, doświadczony postulator w procesach beatyfikacyjnych.

Poszczególne gremia Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, tj. posiedzenie konsultorów historyków, kongres konsultorów teologów i w końcu kongregacja zwyczajna kardynałów i biskupów, wypowiedziały się pozytywnie, uznając, że śmierć męczeńska ks. Michała Rapacza została mu zadana z nienawiści do wiary (in odium fidei), co potwierdza dekret podpisany przez papieża Franciszka.

Ogłoszenie papieskiego dekretu umożliwia beatyfikację ks. Michał Rapacza, męczennika komunizmu.