Ten skład warto zapamiętać: Sting (śpiew i bas), Andy Summers (gitara) i Steward Copeland (perkusja). Na punkcie ich muzyki świat w pewnym momencie oszalał. Zasłynęli jako prekursorzy nowej fali (początkiem lat 90. taka historia się powtórzyła w przypadku Nirvany i grunge`u).
Album rozpoczyna bardzo energiczny, w stylu new wave, tytułowy „Synchronicity". Za drugą część tego numeru, „Synchronicity II", utrzymaną już w trochę innym klimacie, The Police otrzymał nagrodę Grammy (muzyczne Oskary) w kategorii utworu rockowego. Kolejna piosenka „Walking In Your Footsteps", za sprawą afrykańskich bębnów, wprowadza nas w trans. Fajna linia basu trzyma całą kompozycję „O My God". Następna piosenka „Mother" to pełny industrial wpisujący się w atmosferę cold wave, motoryczny, groźnie wykrzyczany.
Największym hitem na tym krążku jest „Every Breath You Take" - jeden z najczęściej, obok „Roxanne", coverowany utwór The Police. Opowiada m.in. o obsesyjnym kontrolowaniu drugiej osoby i śledzeniu jej na każdym kroku. Sting jakby się przestraszył popularnością tego numeru. Mówił: „Byłem raczej przerażony na myśl, że ta mroczna piosenka do tego stopnia opanowała eter". Później na swój solowy album napisał utwór „If You Love Somebody Set Them Free", mający być przeciwwagą dla „Every Breath You Take".
Na płycie „Synchronicity" jest przynajmniej jeszcze jeden przebój - bardziej kojarzony po melodii niż po tytule. To „Wrapped Around Your Finger" („Owinięty wokół twojego palca"). Posłuchajcie, przypomnijcie sobie, bo warto.