Dwudziestolatek Staszek mieszka w Białym Stoku w pokoju z nastoletnią siostrą i pracuje jako dozorca parkingu. Jego kuzyn Roman działa w neofaszystowskiej bojówce. Urodziny Adolfa Hitlera, które Roman świętował w lesie ze swoimi kompanami - półgłówkami skończyły się klapą. Rozpędzili ich antyterroryści. Roman wciąga Staszka do swojej grupy. Tymczasem do Białego Stoku wraca z Warszawy urocza Pola, w której zakocha się Staszek. Tylko, że Pola jest lewicową, antyfaszystowską działaczką.
„Kryptonim Polska" jest filmem nierównym. Debiutującym twórcom zdarzają się gagi - perełki - jak początkowa sekwencja z urodzinami Hitlera czy wizyta Mariusza, prawej ręki Romana na hipsterskiej imprezce, kiedy faszysta udaje geja. Zdecydowanie częściej numery wychodzą żenująco. Chyba głównym tego powodem jest traktowanie bohaterów tego filmu jak idiotów. Przy takich założeniach wszystko jest możliwe, ale nic zaskakujące.
Komediowo broni się Borys Szyc jako Roman. Naturalnością i świeżością błyszczy Magdalena Maścianica jako Pola. Reszta szarżuje, ucieka w miny lub z trudnością próbuje odnaleźć się w konwencji.
Zdecydowanie bliżej filmowi do późnej twórczości Olafa Lubaszenki niż do zgrabnej współczesnej europejskiej komedii.