Bezrobotni, pracodawcy i urzędnicy chrzanowskiego pośredniaka - to najbardziej upokarzana grupa ludzi w powiecie. Miejsce, w którym się spotykają – siedziba Powiatowego Urzędu Pracy przy ul. Oświęcimskiej - to przysłowiowa nora urągająca ludzkiej godności. Na 615 metrach kwadratowych pracuje tu 58 pracowników. Przez PUP przewija się tygodniowo blisko 1000 osób. Dość powiedzieć, że w pokoju, którego pracownicy zajmują się instrumentami rynku pracy i przyjmują pracodawców, na 20 m2 urzęduje sześć osób. W nie lepszej scenerii odbywa się tzw. pośrednictwo pracy i rejestracja bezrobotnych. To warunki krępujące urzędników i petentów. W temacie bezrobocia lokalne samorządy zrobiły w kończącej się wkrótce kadencji niewiele. Analizowały niewiele mówiące statystyki i czekały na inwestorów, którzy uczynią cud rozmnożenia miejsc pracy. Cudów było kilka, ale 6,5 tys. osób wciąż odwiedza chrzanowski pośredniak z nadzieją. Zamiast ofert pracy wynoszą z PUP-u smutne wrażenia. Władze samorządowe pracy ludziom nie dają, z wyjątkiem sytuacji, gdy pośredniak zrefunduje im staże lub roboty publiczne. Wówczas zatrudniają w urzędzie stażystów. I na tym właściwie kończy się ich wsparcie. Powinny natomiast stwarzać warunki do tworzenia miejsc pracy i realizacji programów aktywizacji bezrobotnych. Zamiast tego, od wielu lat fundują opinii publicznej niekończące się spory na temat siedziby pośredniaka. Najwyższy czas, aby zakończyć te żenujące dyskusje i podjąć decyzję. Przypomnijmy, że starosta chrzanowski chce ulokować PUP przy ul. Focha, burmistrz widział go w dawnej Tęczowej, ale skoro propozycja się staroście nie spodobała, zaplanował tam ulokować bibliotekę. W ten sposób od wielu miesięcy mamy sytuację patową . Dość już upokarzania bezrobotnych, pracodawców i pracowników PUP-u. Powiat chrzanowski stać na szybkie i skuteczne rozwiązanie tej sprawy. Upchani w PUP-ie Miałem właśnie okazję poznać nową dla mnie instytucję w Chrzanowie jaką jest Powiatowy Urząd Pracy. Szczerze powiedziawszy, wrażenia nie są przyjemne. Pierwsza sprawa to labirynt urzędowych pokojów, które trudno znaleźć i wędrówka po „kartę rejestracyjną bezrobotnego”, następnie stanie w kolejce w fatalnych warunkach. Kiedy już udało mi się uzyskać kartę bezrobotnego, trzeba było skserować wszystkie dokumenty. Kosztowało to troszkę chodzenia oraz pieniędzy. I tu pytanie, czy nie jest możliwe, aby w XXI wieku zrobić to wszystko w urzędzie pracy? Wreszcie trafiłem do pokoju, gdzie rejestruje się osoby bezrobotne i tu czekała mnie kolejna niespodzianka. Pokoje podzielono na gminy. Trzebinia ma osobny pokój. Resztę, czyli Chrzanów, Babice, Libiąż i Alwernię upchano w jednym pokoiku. Z tego powodu jest tam wciąż spora kolejka, bo i ludzi dużo. I nasuwa się kolejne pytanie: państwo z urzędu miasta, starostwa powiatowego lub patrząc z okien PUP – ZUS-u mają znakomite siedziby, dużo miejsca. A niemała przecież grupa bezrobotnych została upchana w małym budyneczku, labiryncie pokoi i ciasnych korytarzy w dodatku bardzo zaniedbanych. Nad wejściem dumnie wywieszona została zresztą bardzo ładna misja Powiatowego Urzędu Pracy. Cóż z tego, skoro wystarczy spojrzeć na ludzi tłoczących się w ciasnym korytarzyku. Każdy ma smutną minę człowieka dotkniętego beznadziejnością bezrobocia. Jedyną rzeczą, którą miło wspominam po wizycie w tym urzędzie, jest pani, która przyjmowała mnie w rejestracji, w pokoju nr 2. Naprawdę miła i kompetentna osoba, urzędniczka jakich mało w dzisiejszych czasach. Gdyby tylko jeszcze zadbano o właściwą „oprawę”, czyli nieco więcej miejsc siedzących (a nie drewnianych, przedpotopowych krzeseł i stołów). Gdyby korytarze nie były tak ciasne i ciemne, człowiek, który przychodzi tu pierwszy raz, nie czułby się jak kolejny niechciany petent. Pozdrawiam (nowy) bezrobotny lat 22 z Chrzanowa