Rok 1939, Grodno, wschodnie granice II Rzeczpospolitej. Leoś Rotman to 14-latek z żydowskiej rodziny, który namiętnie czyta „Krzyżaków", uczy się „Bogurodzicy" i chce wstąpić do harcerstwa. Jest też zakochany w Ewelince, córce polskiego generała. Z kolei jego starszy brat sympatyzuje z komunistami - w ich nadejściu widzi szansę równouprawnienia dla Żydów, nękanych przez polskich nacjonalistów. Gdy wybucha II Wojna Światowa Leoś wyrusza wraz z polskim przyjacielem, by pomóc żołnierzom na froncie.
To będzie początek wojennego koszmaru z jakim zderzy się dzielny chłopiec. Łukaszewicz tłumaczył, że zdecydował się nakręcić „Orlęta", by przypomnieć, że Polacy w 1939 roku stawiali opór Armii Czerwonej. Najboleśniejszym tego przykładem jest właśnie Grodno, gdzie w walkach wzięły udział dzieci i młodzież. Na złożeniu hołdu reżyser jednak nie poprzestaje. Z pasją kreśli wielokulturowy klimat przedwojennej Polski buzującej od napięć, konfliktów i nadziei. Niewątpliwie jak mało kto w naszym współczesnym kinie czuje również sceny batalistyczne. Bitwa o most grodzki czy atak na rosyjskie czołgi koktajlami Mołotowa to wisienki na tym filmowym torcie. Zdaje również egzamin główny pomysł, by wojnę oglądać oczami dziecka. Grający go z poświęceniem Feliks Matecki jest bezbłędnym wykonawcą i największym odkryciem „Orląt".