Bliżej nieokreślona przyszłość, kiedy ludzie dzięki ewolucji przestali odczuwać ból. Saul i Caprice są byłymi chirurgami, a teraz artystami, którzy z eksperymentów na ciałach zrobili sztukę. Saul hoduje w swoim ciele nowe organy, które Caprice następnie publicznie wycina.
Spotkanie z Langiem, który trzyma w zamrażarce zwłoki swojego syna, otworzy przed tą dwójką nowe możliwości. Dzięki zmianom genetycznym syn Langa był przystosowany do trawienia plastiku. Może więc pochwalić się niezwykłym układem trawiennym. Jego publiczna sekcja zapowiada się na nie lada wydarzenie.
Powrót Cronenberga niestety nie jest udany. Tak surrealistyczna historia potrzebuje mocnych bohaterów z krwi i kości. Niestety Saul i Caprice to raczej zjawy plątające się po zaułkach wyobraźni kanadyjskiego reżysera bez ładu i składu. Nawet tak wybitni aktorzy jak Vigo Mortensen i Léa Seydoux nie są w stanie tchnąć w nich życia. Dotkliwie zaznacza się tu również niewielki budżet. Greckie tawerny i uliczki nieudolnie próbują stworzyć wyobrażenie mrocznego świata przyszłości. Więcej się o nim mówi niż go widać.
Jedyne co momentami ratuje to klimat, który jakimś cudem udało się zbudować: pesymistyczny, jałowy, duszny i beznamiętny obraz świata bez bólu, ale i bez radości.