Naprawdę cieszę się, że powstał Sokół w Trzebini. Cieszę się, że jest
umiejętnie zaprojektowany, nowoczesny i z dobrą akustyką. Powiem nawet (ku zaskoczeniu), że miejscami posiada lepszą akustykę niż Opera Krakowska, bo tam generalnie jest tak, że im droższe bilety, tym gorzej słychać. W Operze bywam (raz w miesiącu), bo lubię muzykę. Choć akurat ostatnio bardziej fascynuje mnie tam scena: wielopoziomowa i niezwykle przestrzenna, wsuwana i wysuwana: z góry i z dołu – według potrzeb. Na mnie to działa.
Cóż jednak z mojej radości. Sala Sokoła ma dla mnie w tej chwili takie znaczenie jak Royal Albert Hall w Londynie. I w jednej i w drugiej byłam tylko raz. Choć do tej pierwszej mam znacznie bliżej. Tak naprawdę, bardziej na dziś cieszę się z bezpłatnej strefy parkowania w centrum Krakowa (w weekendy), niż z odległej (bynajmniej nie ze względu na ilość kilometrów) sali kinowo-koncertowo- teatralnej trzebińskiego Sokoła.
Wracając zaś do „łaciny” polityków: cóż z tego, że oni są „z krwi i kości” (niektórzy pewnie i z żebra) tacy jak my. Owszem, w ustach rzymskiego taksówkarza „zakręt” czy „krzywa” – to norma, Polak może to przyjąć z rozbawieniem. Jednak trudno się uśmiechać z sączącej się z mało lirycznych ust (tym bardziej duszy) <poezyi > niektórych polityków.
Pozwól Druidzie, że w sprawie typowania pozostanę dwuznaczna - będzie za to więcej miejsca dla wyobraźni!
. to chyba tu jest artykuł z użytym tym konkretnie pojęciem: 